29.06.2011

Ciekawostki z alaskańskich dróg :)

To zdjęcie ze specjalną dedykacją dla Michała W., który przykazał nam jechać na Alaskę i szukać busa z Into the Wild. To wprawdzie nie jest ten sam pojazd, no ale przecież mógłby nim być...  Szczególnie ujęło nas to drzewko, które wrosło w zderzak i napis "Where the hell is Chitina?" Odpowiedź brzmi- całkiem niedaleko miejsca, w którym porzucono auto:)

Alaska - przystanek 11. Denali National Park

We wtorek rano zwijamy się ze wstrętnego campingu w Chena Hot Springs. Z zadowoleniem zauważamy, że po kąpieli w gorących źródłach mamy bardzo ładną skórę, a spodziewaliśmy się najgorszego:) Wracamy tą samą trasą do Fairbanks i dalej już bez postojów jedziemy do Denali National Park. Lokujemy się na campingu Riley Creek (20$) tuż za granicą parku narodowego. Bardzo ładne sanitariaty z bardzo drogim prysznicem, najdroższym na trasie (4$). W WAC (miejscu gdzie dokonuje się rezerwacji miejsc noclegowych na campingach i w busach kursujących po parku - pamiętajcie, że do Denali NP nie da się wjechać własnym autem) zmieniamy naszą rezerwację, tak aby wyjechać dzień wcześniej. Prognozy pogody są bezlitosne, tylko jutro możemy liczyć na ładną pogodę. Potem kilka dni z rzędu ma padać. Zmiana rezerwacji kosztuje 4$ od sztuki, czyli dla nas 12$ (1xcamping, 2xbus). Riley Camping jest świetny z jednego powodu. Za naszym namiotem biwakuje wielka łoś-mama z małymi. Wie, że tu, wśród ludzi jest bezpieczniejsza, a szczególnie bezpieczniejsze są jej dzieci. Śmiertelność wśród małych łosi sięga 90%, głównie padają ofiarą niedźwiedzi grizzly. Troszkę się chmurzy, nie wiem czy uda nam się zobaczyć największą (mierzoną od podstawy) górę świata - Mt. McKinley. Pełni nadziei idziemy spać.





28.06.2011

Alaska - przystanek 10. Parowiec Discovery i Chena Hot Springs. Tym razem odradzamy.

Rano wczesna pobudka, zwijamy namiot i odmeldowujemy się na przystanku naszego darmowego shuttle busu do parowca Discovery III. Średnia wieku wycieczkowiczów około 70. Pomijając płynące z nami wnuczki i wnuków towarzyszących swoim dziadkom jesteśmy chyba najmłodsi na pokładzie. Zaczynamy mieć poważne wątpliwości czy szeroko reklamowany i zachwalany -nawet w Lonely Planet - rejs jest czymś odpowiednim dla nas (koszt to 55$, absolutnie nie warto). Jak sama nazwa wskazuje Discovery III to już 3 z rzędu łódź będąca w posiadaniu jednej rodziny, która od kilkudziesięciu lat z sukcesem rozwija biznes turystyczny na rzece. Każda kolejna łódka była większa, by sprostać rosnącemu zainteresowaniu ludzi. Razem z nami płynie ok 200 osób. Dla nas cała ta impreza to istna kpina, nie mam zielonego pojęcia skąd bierze się jej popularność. 



27.06.2011

Alaska - przystanek 9. Richardson Hwy przez North Pole do Fairbanks

Rankiem zwijamy się i kontynuujemy naszą jazdę wspaniała Richardson Hwy w stronę Fairbanks. Kiedy opuściliśmy już cudnej urody okolice Isabel Pass, minęliśmy tereny wojskowe, nagle znaleźliśmy się na Biegunie Północnym. No prawie. Dojechaliśmy do miasteczka, które nazywa się North Pole, w którym znajduje się dom św. Mikołaja. Najwyraźniej "europejski" Mikołaj mieszka w Rovaniemi, a "amerykański" pod Fairbanks. W North Pole znajduje się całoroczny, wielki sklep ze świątecznymi gadżetami. Kiedy wchodzimy do środka momentalnie zapominamy, że jest czerwiec, a na zewnątrz lato w pełni. Tu grają kolędy, wszędzie widać poubierane choinki i to jak poubierane! Coś cudownego. Po długich rozważaniach i kilkakrotnej wymianie zawartości koszyka idziemy do kasy i wychodzimy ze sklepu lżejsi o 50$. 

 Mikołaj to starszy jegomość, więc może parkować swoje sanie na miejscu dla niepełnosprawnych.

24.06.2011

Alaska - przystanek 8. Valdez

Od rana w 100% wykorzystujemy zalety noclegu w hotelu. Myjemy się ze 3 razy, ucinamy pogawędkę z Rodzicami na skypie i nieprzyzwoicie objadamy się hotelowym śniadankiem. Jedziemy do portu. Pogoda znów do bani, wprawdzie nie pada, ale deszcz wisi w powietrzu. Znów musimy zrezygnować z kajaków. 

23.06.2011

Alaska - przystanek 7. Wrangel-St. Elias National Park. McCarthy i Kennicott oraz droga do Valdez

W nocy budzi nas deszcz. Kiedy rano wychodzimy z namiotu okazuje się, że wszystko zasłaniają chmury, bardzo słaba widoczność, a wilgotność taka, że można pływać w powietrzu. Bardzo mi się tu podoba, chętnie zostałabym na jeszcze jedną noc, ale Tomi decyduje, że przy tej pogodzie zwiedzamy tylko to, co mamy do zobaczenia i jedziemy dalej. Oczywiście godzinę później pogoda zmienia się diametralnie i wychodzi cudne słońce. Tuż za mostem w McCarthy łapiemy shuttle bus do Kennicott (5$ od osoby). Od naszego kierowcy dowiadujemy się, że McCarthy ma 12 stałych mieszkańców, latem mieszka tu około setki osób. Tomiemu niesamowicie podoba się wizja mieszkania w takiej komunie, wieczorami wszyscy spotykają się w barze, gdzie jest tzw. open mic, czyli mikrofon dla każdego, a raz w tygodniu urządzają sobie rozgrywki w softball:) Tutejszy strażak, Tony Zak, to Polak. Mieszka tu już baaardzo długo, ale na budynku straży pożarnej wciąż powiewa proporczyk z polskim orzełkiem. Bardzo chcieliśmy go spotkać, ale niestety nie zastaliśmy go w domu. Kennicott obecnie poddawane jest gruntownej rewitalizacji. Grupy robotników pracują by przywrócić temu wymarłemu górniczemu miasteczku dawny blask. Pewnie będzie pięknie, kolejne śliczne ghost town, ale my cieszymy się, że udało nam się je jeszcze zobaczyć w prawie niezmienionej formie, takiej w której czuć ducha historii. Miasto to dla nas prawdziwy plac zabaw - cudny fotograficzny plener. 



22.06.2011

Denali National Park - misie, łosie i reszta towarzystwa

Większość ludzi wybiera się do Parku Narodowego Denali żeby zobaczyć dzikie zwierzęta. Tak zwana wielka piątka to łoś, renifer, niedźwiedź grizzly, owca Dalla oraz wilk. Nasz wynik to 4/5. Wilki ponoć ciężko wypatrzeć. Za to łosie ze zdjęcia poniżej spały dosłownie kilka metrów za naszym namiotem. Młode to istne słodziaki, prawda?

Alaska - przystanek 6. Droga do McCarthy

Rano zbieramy się z campingu i w drogę do Chitiny i do Parku Narodowego Wrangla i św. Eliasza. Za Chitiną kończy się asfalt, a zaczyna żwirówka (dobra rada - raczej nie wspominajcie o planach wycieczki do McCarthy w waszej wypożyczalni samochodów...) 


21.06.2011

Alaska - przystanek 5. Cmentarz w Eklutnie

Jadąc do Whittier z naszego campingu zatrzymujemy się przy świetnie usytuowanym Visitor Center z widokiem na unoszące się na wodzie błękitne bryły lodu. Pogoda paskudna. Zimno, wieje i pada deszcz. Wydaje się, że tylko kropi, ale po kilku minutach jesteśmy przemoczeni. Lokalsi w Whittier nic sobie nie robią z takiej pogody. Wciągnęli na nogi kolorowe kalosze i witają nas mówiąc, że to taki piękny deszczyk:) W maleńkiej czerwonej budce zamawiamy gorącą cynamonową bułeczkę, 2 pączki (zgodnie z hasłem naklejonym na ścianie: "zbilansowana dieta - po jednym pączku w każdej ręce!") i oczywiście kawę, bo bez niej w taką pogodę nawet nie mam siły otworzyć oczu. Razem 14$. Rozglądamy się po Whittier, ale szybko postanawiamy ruszać dalej, szkoda, liczyliśmy na kajaki w tym mieście, ale w tę pogodę to zdecydowanie odpada. 


20.06.2011

Alaska - przystanek 4: Whittier; Kenai Fjord National Park

Na campingu w Seward spało nam się rewelacyjnie. Cicho i dość ciepło. Robimy śniadanko, zwijamy namiot i idziemy na "nasz" statek. Przyjemność uczestniczenia w 6 godzinnej wycieczce to 160$ za osobę, ewentualnie jeszcze 20$ za bufet "all U can eat". Znów korzystamy z TourSavera i oszczędzamy na jednym bilecie. Bardzo buja, pogoda się psuje. Ja profilaktycznie wzięłam Aviomarin, jeszcze z krajowych zapasów, więc czuję się świetnie, ale Tomi, dumny potomek marynarza, walczy z chorobą morską, pierwszy raz w życiu. Jest to chyba dość typowe na tych wycieczkach, bo załoga instruuje nas z którego miejsca wymiotować i obiecuje nagrody za najdalszy "występ". 


18.06.2011

Alaska - przystanek 3: Seward.

Rankiem zwijamy się z campingu w Homer i ruszamy w drogę do Seward. Ale najpierw szybkie śniadanie w McDonalds (tak, wiem, znów...) 3 naleśniki z syropem klonowym (niezawierającym syropu klonowego wcale:), 2 kawy, placek ziemniaczany i bułka z jajkiem sadzonym (przepraszam cię, żołądku) razem 8$. Trasa do Seward oczywiście malownicza. Benzyna 4,5$/galon, w Anchorage było 4,13$, w Kalifornii 4$... 

Kiedy docieramy na miejsce jest już pora na obiadek, tym bardziej, że sami rozumiecie, jedzenie w Macu tuczy, a nie karmi... Znów kierujemy się rekomendacją w LP. The Smoke Shack  mieści się w starym wagonie kolejowym. Bardzo fajne miejsce z klimatem, cieszy się bardzo dobrą reputacją, ale my zachwyceni nie byliśmy. Może kiepskie to miejsce dla wegetarian... W każdym razie lokal pęka w szwach, więc chyba nieźle tu karmią. My zamawiamy po bułce z kozim serem i pieczarkami, sałatą i fasolą. Fasola podana jest na takim maleńkim spodku i wygląda jakby ktoś raz już ją zjadł, a w bułce jest więcej cebuli niż czegokolwiek innego. W każdym razie wspomnianego sera nie zauważyłam, a była to jedyna bezmięsna pozycja w menu. No i ta cena! 30$ za dwie bułki z cebulą! 


17.06.2011

Krajobrazy Alaski

Dziś porcja krajobrazów Alaski, tak jak najbardziej utkwiła nam ona w pamięci. Błekit lodowców, szarość rzek wypływających spod lodu, malutkie samoloty, wszechobecne pasma gór... Najpiękniejsze drogi, po jakich jeździliśmy. 

 Krajobraz miejscowości Talkeetna, będącej pierwowzorem Cicely z "Przystanku Alaska" 

16.06.2011

Alaska - przystanek 2: Płw. Kenai; Homer - gdzie jeść, gdzie spać i ile to wszystko kosztuje

Spędzamy kolejną noc w 26th Street International Hostel w Anchorage (60$) (o hostelu wiecej pisalismy tutaj - klik!), jemy znów śniadanko u naszej przesympatycznej gospodyni i idziemy do wypożyczalni po auto. 

Dollarze dają nam białą Toyotę Yaris sedan (to najtańsza opcja, economy car, 350$ za 2 tygodnie, ale przypuszczalnie dla osób z Polski będzie drożej, bo my jesteśmy rezydentami US i mamy tu też swój samochód z ubezpieczeniem, więc odpadła nam spora część kosztów, własnie z ubezpieczeniem związana) z rejestracją w sam raz pasującą do tolerancyjnych mieszkańców liberalnej Kalifornii:) 

To zdjęcie zrobiliśmy także w celu pokazania ilości owadów na Alasce. Dobry repelent podstawą udanego wypoczynku!

Wracamy do hostelu po bagaże, żegnamy się z Adorą i poznanymi studentami językoznawstwa z Ukrainy, którzy przyjechali do pracy przy puszkowaniu ryb. W takich chwilach cieszę się, że mój etap saksów zaliczyłam malując twarze angielskim dzieciakom:))) 

15.06.2011

Alaska - przystanek 1: Anchorage. Gdzie spać, gdzie jeść, co zobaczyć

Zdjęć wciąż nie udało nam się odzyskać, ale patrząc na zainteresowanie postami dotyczącymi Alaski i mając na uwadze zbliżające się wakacje, postanowiłam nie zwlekać z publikowaniem notatek. Także startujemy. Dziś dzień 1.

Zgodnie z planem o północy lądujemy w Anchorage. O tej porze, pod koniec maja, nad miastem dopiero zachodzi słońce. Widok jest nieziemski! Zatoka i góry skąpane w promieniach gasnącego słonka. Bierzemy taxi i jedziemy do hostelu. Za przejazd do 26 street international hostel płacimy 15$ razem z napiwkiem. Hostel maleńki, kameralny, niepozorny. Gospodyni - Adora z Georgii, o pięknych, spokojnych oczach, prowadzi nas do raczej odpychającego pokoiku w suterenie. Jest wprawdzie bardzo czysto, ale standard określiłabym jako bliższy Azji niż Ameryce:) Wieszaki na ciuchy zawieszone na rurach biegnących pod sufitem, a żarówka nad łóżkiem działa na zasadzie ręcznego jej wkręcania i wykręcania:) 60$ za pokój z podwójnym łóżkiem ze wspólną łazienką, ale za to ze śniadaniem, to dobra cena, jak na Anchorage. Właściwie to pierwsze wrażenie było na tyle niekorzystne, że planowaliśmy zmyć się z samego rana, ale spało nam się tak wybornie, że postanawiamy zostać tu na jeszcze jedną noc. Rano wspomniane śniadanko. Coś jakby bardzo dziwna i skromna wersja szwedzkiego stołu, w tym wypadku szwedzkiego regału, na którym wystawiono michę z truskawkami, michę z jajkami na twardo, dżem, masło orzechowe, masełko i kilka rodzajów pieczywa tostowego. I cienką kawkę, typową dla Ameryki. Dla mnie bomba:) Jemy i zmykamy "do miasta".


26 Street International Hostel

Happiness is the road! Tym razem drogi na Alasce.

Witamy po dłuższej przerwie. 
Borykamy się obecnie z wielkim problemem technicznym, otóż w połowie trasy udaliśmy się do jednej z alaskańskich bibliotek w celu przegrania zdjęć z kart pamięci na dysk przenośny i coś poszło nie tak... Mianowicie tych zdjęć na dysku nie widać. Użyliśmy jakiegoś sprytnego programu do odzyskiwania plików, ale to co otrzymaliśmy wygląda jak pikselowa mozaika, krótko mówiąc jestem zdruzgotana;( Jeśli ktoś z Was miałby pomysł co z tym można zrobić albo dlaczego tak się stało - będę wdzięczna za każdą radę i sugestię. Wiem, że obiecywałam tu dokładny opis trasy, porady na wypady itd, ale chciałabym móc poprzeć treść fotkami, więc póki jeszcze jest jakaś iskierka nadziei na odzyskanie zdjęć, wstrzymam się z publikowaniem notatek z wyjazdu, za to postanowiłam Was dziś uraczyć zakąską w postaci migawek z alaskańskich dróg. 

Nie jestem wielką fanką motoryzacji, ani zwiedzania z perspektywy fotela samochodowego, ale pejzaże jakie rozciągają się z dróg Alaski to jest coś!


Prawa autorskie

Fotografie i teksty zamieszczone na tym blogu są naszą własnością. Wszelkie kopiowanie, powielanie i publikowanie może odbyć się wyłącznie za naszą zgodą. Chcesz wykorzystać naszą pracę- skontaktuj się z nami: zawszewdrodze@gmail.com